DAG 33 INLEVEREN EN TERUGVLUCHT

Woensdag 16 mei

Aantal mijlen : 45, via State Highway 92E, 280 S

 

We staan vroeg op, want we moeten in de ochtendspits ons laatste stukje rijden om op tijd de camper in te leveren en naar het vliegveld te gaan. 

Tijdens de rit kijken we terug op de afgelopen weken en we zijn het er over eens: zouden we het nog een keer doen, met een camper door de VS? Het antwoord is volmondig ja!
En dan rijden we de John Muir Drive op, het terrein waar alle campers van Cruise America geparkeerd staan. Onze missie, een camper vanaf de fabriek in Chicago naar de verhuurder in SFO brengen, is geslaagd.

Nog een laatste inspectie en dan nemen we afscheid van ons tijdelijk huis op wielen, waar we wel een beetje gehecht aan zijn geraakt.
We hadden 5000 mijl tegoed, en daarvan hebben we er 4998,6 gereden. Wat een strakke planning!

Begonnen in Chicago, via Interstate 80 en uiteindelijk vlak bij San Francisco nog het laatste stukje van die snelweg opgepikt, hebben we dwars door de Verenigde Staten gezworven.

Het zijn 4 prachtige weken geweest, elke rit was weer een belevenis. De natuur is zo overweldigend mooi, het was constant genieten. De bevolking is ongelooflijk hartelijk gebleken, we hebben leuke contacten gehad met zoveel verschillende mensen.

Het zal straks weer wennen zijn in ons overbevolkte Nederland, waar iedereen altijd gestrest lijkt.

Maar goed, aan elke vakantie komt een eind, en het is natuurlijk ook fijn om straks onze kinderen en lieve vrienden die zo met ons meegeleefd hebben, weer terug te zien.

America the beautiful, we’ll miss you! 

 

    

 

 

 

 

DAG 32 PETALUMA - HALF MOON BAY

Dinsdag 15 mei 2012

Aantal mijlen : 90, via State Highway 101, 280 S

Camping : Pelican Point RV Park, Half Moon Bay

 

Vanochtend onze laatste “grote” spullen uitgedeeld aan onze aardige Amerikaanse buren. Ze zijn erg blij met ons koffiezetapparaat en de barbecue, voorwerpen die we allemaal de 1e dag voor een habbekrats bij de FamilyDollar en WalMart aangeschaft hadden. Huren was duurder geweest, en we vinden het een leuk idee dat andere kampeerders nu nog lang van onze spulletjes kunnen genieten.

Daarna de camper volgegooid met propaangas. Daar hebben we de afgelopen weken op gekookt, de kachel ‘s ochtends vroeg mee aangezet en bovendien lopen de koelkast en vriezer ook op gas.

We rijden rustig richting San Francisco. De stad ligt altijd in de mist, vanochtend is het niet veel anders en de bovenkant van de Golden Gate zit inderdaad nog in de wolken.

Ons eigenlijke plan was om nog even de stad in te gaan; we kennen de stad goed maar het is natuurlijk altijd leuk om even op Fishermans Wharf rond te lopen,

De stad heeft echter alle parkeerplekken aangepast en campers worden helaas overal geweerd. We hebben geen zin om onze tijd te verdoen aan het zoeken van een parkeerplaats ver buiten het centrum dus we rijden er rustig doorheen. 

Onze laatste camping ligt zuid van de stad, aan de kust. We moeten onze camper geheel schoon en leeg inleveren dus we hebben een standplaats nodig met full hook up (dwz. gehele afvoer).

Bart heeft gisteren een mooie camping direct aan het strand op Internet gevonden, maar bij aankomst blijkt de camping dus niet over toiletten/douches te beschikken. Niet zo handig als je een lange intercontinentale vlucht moet maken de volgende dag.
Via het toeristenbureau vinden we alsnog een geschikt RV park, waar we tenslotte onze laatste voorraad opmaken en uitdelen. 

Voor de laatste maal : heerlijk helemaal alleen kamperen

We lopen wat rond in het historische downtown van het gezellige dorpje Half Moon Bay.

Na een heerlijke strandwandeling waarbij we onze longen volzuigen met frisse zeewind (eindelijk weer op “normaal” zeeniveau), zijn we klaar om voor de laatste keer in ons knusse camperbedje te duiken.

Langs de weg staan overal deze waarschuwingsborden

 

 

 

DAG 31 SOUTH LAKE TAHOE - PETALUMA,CA

Aantal mijlen: 200, via St.Highway 50, Interstate 80, Highway 128, 121,116W.

Camping : KOA Petaluma

Hoogte: 30 ft

 

Na een oergezellige avond met onze Zwitserse buren vertrekken we van onze camping in South Lake Tahoe. Daarmee nemen we meteen afscheid van de bergen. Direct na de camping beginnen we aan een lange afdaling totdat we bijna op zeeniveau uitkomen.

Nog een laatste blik op de witte toppen. De hoge (ponderosa)dennen met hun grote dennenappels en heerlijke geur maken plaats voor een mediterrane vegetatie. Bij Sacramento verschijnen de eerste palmen en oleanderstruiken: het is duidelijk dat we hier in een andere klimaatzone zijn beland.

We verlaten de I-80 om met een kleine omweg een kijkje te gaan nemen in Napa Valley, de bekendste wijn regio van Californië.

Californië is de 4e wijnproducent ter wereld, en produceert zowel rode als witte wijnen met een goede reputatie. Wij rijden door de lieflijke heuvels met onafzienbaar uitgestrekte wijngaarden en chique wijnhuizen.

De stad Napa is het centrum van deze regio, wij lopen er even rond.

 
De stad en regio zijn genoemd naar de Wappo Indianen die vroeger deze streek bevolkten. "Napa" betekende in hun taal : land van overvloed. 

Op de camping beginnen we vast met onze koffers in te pakken en de camper op te ruimen. Morgen willen we San Francisco nog bezoeken, dus dan hebben we de grote schoonmaak al gehad tenminste. 

Ons eigen nummerbord

DAG 30 LAKE TAHOE, CALIFORNIA

De dag begonnen met een Moederdagontbijt: verse aardbeien en een gekookt eitje. Lieve e-cards/sms’jes van de kinderen, heerlijk.

Een rustig dagje aan Lake Tahoe gehad. Weer een strakblauwe lucht, fijne temperatuur dus we besluiten een kijkje te nemen op een van de nabije strandjes.

 

Het water is ongelooflijk blauw, dat zien we zelfs in Spanje niet vaak zo! De temperatuur van het water is echter meer vergelijkbaar met de Hollandse Noordzeekust in het voorjaar: koud dus! 

We rijden een stuk langs het meer, ook hier zijn weer mogelijkheden genoeg om in het huwelijk te treden. De omgeving is er romantisch genoeg voor.

 

Verder hebben we onze laatste paar dagen zitten voorbereiden, het is altijd even puzzelen waar je zo’n laatste avond moet overnachten. De camper moet nl. woensdagochtend geheel schoon en leeg ingeleverd worden.

Inmiddels hebben we leuk contact met een Zwitsers gezinnetje, zij trekken 8 maanden(!!) met 2 kleine kindertjes door de States. De camper hebben zij gekocht.

We hebben natuurlijk veel te veel inkopen gedaan, de supermarkten zijn hier ook zo verleidelijk, maar dat betekent dat we toch nog wel wat spulletjes over houden. De Zwitsers zijn er erg blij mee.

Morgen onze één na laatste dag, we gaan naar Napa Valley, het grote Californische wijngebied.

DAG 29 Lovelock, Nevada – South Lake Tahoe, Californie

Aantal mijlen : 156, via Interstate 80 W, St. Highway 95 S en 50 W.

Camping : KOA South Lake Tahoe.

We vervolgen onze reis door Nevada. We rijden nu lange tijd door woestijngebied, met af en toe een gehuchtje. Nevada is de droogste staat van Amerika, er groeit wat sagebrush en wat andere droge struikjes. 

Wel zien we op de achtergrond steeds besneeuwde toppen en dat vormt een mooi contrast met het geel en wit van de droge grond. 

Aan de namen te zien, zijn hier ooit veel Duitsers neergestreken.Voordat de Europeanen het huidige Nevada koloniseerden werd het bevolkt door Indianenstammen. In de verte kunnen we nog steeds hun armoedige huisjes zien. Het valt ons overigens op dat alles hier erg arm is. Mensen wonen in stacaravans of krotjes, hun tuinen zijn een grote puinhoop met roestige oude auto’s, tractoren etc. De welvaart straalt er hier niet van af!

De bijnaam van Nevada is de “zilverstaat", dankzij het zilver die hier rond 1850 in mijnen gevonden werd. Tegenwoordig leeft Nevada voornamelijk van toerisme (gokken, trouwkapelletjes). 

 

Overal casino' s, zelfs in de supermarkt!

Als we bij Lake Tahoe aankomen begrijpen we dat hier veel toeristen komen, want het meer is werkelijk prachtig met zijn azuurblauwe kleur en altijd maar weer die wit besneeuwde bergen op de achtergrond. In de winter wordt hier geskied, en 's zomers is het een heerlijk recreatiegebied wat betreft watersport.

Dit meer vormt meteen ook de staatsgrens met Californië.
We zijn daarmee in de laatste staat van onze reis aangekomen. Begonnen in Illinois, hebben we vervolgens Iowa, Nebraska, Colorado, New Mexico, Utah, Wyoming, Montana, Idaho en Nevada doorkruist.
Over 3 dagen zijn we in San Francisco, maar eerst nu genieten van Lake Tahoe.

We staan weer op een zeer fraaie plek, onder de pijnbomen met het geraas van de Truckee River op de achtergrond.
Bovendien hebben we (voor het eerst deze vakantie!) even lekker aan het zwembad in de zon gezeten. 
Zo meteen weer een gezellig houtvuurtje stoken in de speciale kampvuurbak met een rand van rotsen, voor het echte kampeergevoel.

 

 

DAG 28 Jerome/Twin Falls, Idaho – Lovelock, Nevada

Vrijdag 11 mei  Jerome/Twin Falls, Idaho – Lovelock, Nevada

Aantal mijlen : 380, via St.Highway 93 S, Interstate 80 W

Camping: Brookwoods, Lovelock

In Twin Falls bekijken we de watervallen van Shoshone. Deze watervallen (65 m. hoog) worden ook wel de 'Niagara of the West' genoemd, ze zijn zelfs meer dan tien meter hoger dan de Niagara Falls.

 

De Snake River zorgt voor dit mooie spektakel, we genieten van het uitzicht en de grappige beestjes om ons heen. Het blijken (berg)marmotten te zijn.

Nog een leuk feitje voor de liefhebber: hier sprong Evil Knievel met behulp van een met een raket aangedreven motorfiets over de canyon. Hierbij brak hij zo ongeveer elk botje in zijn lijf, maar hij overleefde het wel.

We willen vandaag een flink aantal mijlen rijden; gelukkig is de wind gaan liggen zodat we daar onderweg met onze windgevoelige camper geen last meer van hebben. Met echte country/ cowboymuziek op de achtergrond verloopt de reis zeer voorspoedig.

Bij binnenkomst in Nevada passeren we weer een tijdzone : we leven vanaf nu op Pacific Time en dat is op dit moment dus 9 uur later dan Nederland.

Tevens verschijnen ook meteen de eerste casino’s. Nevada is de gokstaat van Amerika.

Met de meeste casinoslots (video gokkasten) per hoofd van de bevolking is Nevada nog steeds nummer één van de wereld. Op 17 maart 1931, tijdens de crisisjaren, werd in Nevada het gokken gelegaliseerd om de economie te stimuleren. Dit vormt nog steeds een belangrijke bron van inkomsten, alhoewel wij toch veel verlaten gehuchtjes met dichte winkeltjes en saloons/casino's tegenkomen.

Voor het overnachten zijn we dit maal aangewezen op zeer locale RV Parks, die nergens in een boek te vinden zijn. Op Internet vinden we er een in Lovelock met een leuke naam : Lazy K, maar bij aankomst blijkt die dicht te zijn. Verderop zien we een motel dat ook kampeerplaatsen verhuurt. Het ziet er allemaal zeer shabby uit maar hebben weinig keus (onze camper is ongetwijfeld schoner dan een bed in dit motel, brrr).
 

De camping ligt niet ver van de spoorlijn en we slapen vroeg in met het nostalgische geluid van claxonnerende treinen in de verte.

DAG 27 ARCO - TWIN FALLS, IDAHO

Aantal mijlen : 170, via State Highway 93 W
Camping: KOA Jerome / Twin Falls
 
Een reisdag vandaag, we moeten uiteindelijk over een paar dagen in San Francisco aankomen. 
Aangezien onze camping dicht bij het National Park The Craters of the Moon ligt, brengen we daar natuurlijk eerst een bezoek.
Een bijzonder park, en een grotere tegenstelling met de weelderige groene velden van de afgelopen dagen kan er bijna niet zijn.
Zoals de naam al verraadt, is het alsof we op de maan zijn beland. Op de maan zijn de kraters echter ontstaan door inslagen en hier zijn vulkanen aan het werk geweest. De laatste grote uitbarsting is 2000 jaar geleden en de statistieken vermelden dat deze vulkanen een cyclus van zo'n ..........2000 jaar hebben!
Vannacht is er bovendien een kleine aardbeving geweest in Wyoming, die geregistreerd is in het Visitors Center van het park. Klinkt spannend allemaal.

Op de maan?

      

Het zwarte landschap doet een beetje denken aan Lanzarote. Alles doet bizar aan, en niet in de minste plaats omdat men vreemde namen heeft gegeven zoals : Devils Garden, Inferno Cone Trail etc.

Gelukkig zijn er ook vriendelijker plekjes te vinden met groen en op de achtergrond altijd weer die besneeuwde bergen.

Dicht bij Twin Falls moet nog een National Monument liggen, het Minidoka War Relocation Center.

Nadat Japan in december 1941 Pearl Harbour had aangevallen, heeft Amerika alle Japanse Amerikanen in interneringskampen opgesloten. Hele gezinnen leefden in barakken in de geïsoleerde kampen waaronder die van Minidoka in Idaho.

Vandaag de dag is er weinig terug te vinden. Behalve een nieuw monument is er van de barakken niet veel meer over.

DAG 26 YELLOWSTONEPARK- ARCO, IDAHO

Aantal mijlen : 205, via State Highway 20S, 23W

Camping: KOA Arco, Idaho

Vanochtend rijden we voor de laatste keer door het nationale park. We zijn nog steeds onder de indruk van wat we gisterenavond gezien hebben en verwachten niet dit deze ochtend nogmaals mee te maken.

Nou, dat klopt ook, we brengen nog 3 uur in het park door en zien, behalve een paar buffels, geen enkel dier meer! Wat hebben we gisteren geboft.

Dan maar genieten van de mooie natuur en de geheimzinnige fumarolen. Dat zijn rook/stoomwolken die uit de aardkorst ontsnappen, vaak met een nare zwavelgeur.

Die rook geeft echter wel een mysterieuze sfeer aan de omgeving en we nemen alles voor een laatste keer nog goed in ons op.

 

En dan verlaten we het park definitief. Nu zijn we echt aan het laatste deel van onze reis begonnen, nog ongeveer 800 mijl naar San Francisco te gaan. 

We rijden de staat Idaho binnen, de bijnaam is Potato State, er worden hier duidelijk veel aardappelen verbouwd. We rijden overigens mijlen lang zonder een auto of boerderij te zien, alleen lege vlaktes.



Af en toe een gehuchtje met een winkel en een kroeg.

















 

Inmiddels zijn alle toeristische campers verdwenen en zijn wij weer de enige duidelijk herkenbare toerist in de omgeving! Als we 's middags even door een klein stadje lopen, worden we door iedereen vriendelijk begroet.

Na alle indrukken van de afgelopen weken zijn we inmiddels best moe en we besluiten vroeg ons kamp op te slaan in Arco, een dorp van 995 inwoners. 

Bij binnenkomst valt ons de berg op, er staan allemaal cijfers in gegraveerd. Bij navraag blijkt dat het om een lokale traditie gaat. Eindexamenleerlingen mogen, nadat ze geslaagd zijn, dat jaartal in de berg kerven. 

Verder werd hier in 1955 de allereerste uit kernenergie opgewekte elektriciteit geproduceerd, wat in het dorp met trots overal vermeld wordt.

Onze camping blijkt naast een grote kerk te staan: de Heiligen der Laatste Dagen (LDS in Amerika), ofwel de Mormoonse kerk. In principe zit in Salt Lake City, Utah hun hoofdkerk, maar ook delen van Arizona, Wyoming en Idaho zien zij als hun beloofde land.

Het was ons al opgevallen dat er hier zoveel kerken staan, in elk klein dorpje is er wel een te vinden. En wat te denken van scholen en universiteiten, we zijn er vanmiddag ook een aantal gepasseerd.

In ieder geval nemen wij een lekker biertje en besluiten vroeg naar bed te gaan.

DAG 25 YELLOWSTONEPARK

Aantal mijlen : 135

Camping : RockyMountain RV Park, Gardiner

Een hele dag voor Yellowstonepark. Vanochtend pakken we de North Loop, dwz. de noordelijke lus die via Mammoth Springs naar Gardiner leidt.

Onze eerste stop is Norris Geyser Basin, de heetste geiser van het gehele park. Misschien niet zo beroemd als de Old Faithful, maar deze geiser spuit elke 2, 3 minuten een behoorlijke straal stomend water. Geweldig gezicht!

Bij de noordelijke ingang lopen overal bizons. Wanneer een bizon probeert een gezellige picknick te verstoren, zorgt dat  voor veel hilariteit. Iedereen rent van tafel, grijpt de koelboxen mee en gaat snel in de auto zitten. De bizon dreigt even de restanten van tafel te nemen maar besluit dan  doodleuk om de weg te over te steken. 
 
      Bart heeft niet in de gaten dat er een bizon achter hem loopt

 

Bij de uitgang van het park reserveren we vast een plekje op onze overnachtingscamping.

Aan het eind van de middag gaan we terug het park in. De parkrangers hebben ons gezegd dat er in de Lamarvallei beren zitten. En daar gaan wij natuurlijk voor. Het is so wie so de beste tijd van de dag, want tegen de avond komen alle dieren naar het water (er lopen veel rivieren en beekjes in het park).

De parkrangers hebben ons niet voor de gek gehouden.

In de eerste plaats zien we duizenden bizons, het blijft indrukwekkend om de ze enorme beesten in zulke grote getale om je heen te zien.

 
 
 

Verder alle soorten herten, en dan eindelijk………………beren!

Op het moment dat we om willen draaien om huiswaarts te keren, zien we een groepje mensen staan met grote telelenzen. Bij navraag blijkt dat zij een Grizzlybeer hebben gezien. Ze wijzen ons precies de plek aan en inderdaad, na enkele minuten komt de beer te voorschijn.

Ze nodigen ons uit om achter ze aan te rijden want er zijn meer beren gesignaleerd. Wij laten ons dat niet 2x zeggen en zien binnen enkele minuten een ander soort beer : de zwarte beer.

Tenslotte staat er nog een aan de kant van de weg rustig te grazen. Niet te geloven, wat hebben wij een geluk!

Onze dag kan niet meer stuk.

 
 
    
















Op een halve meter afstand van onze camper.......