DAG 17 BLUFF - HALLS CROSSING

Aantal mijlen : 140, via State Highway 191,
                           Scenic Byway 95, State Highway 276 
Hoogte: 4357 ft

Camping : Halls Crossing (Lake Powell), Utah

We nemen afscheid van Bluff en vervolgen onze weg naar de Natural Bridges, het park wat we vandaag willen aandoen. Eerst doen we nog wat inkopen in Blanding, het enige echte stadje in de hele omgeving. We hebben wat (lekker) brood nodig en groenten. Bart heeft na 2 weken wel genoeg van het zoete, zachte Amerikaanse brood. Men bereidt alles met honing, en dat geeft een beetje weeïge, zoete smaak aan het brood. Benieuwd hoe het brood is wat we bij de lokale Bakery inslaan.

De Scenic Byway (de naam zegt het al) is een mooi aangelegde weg met prachtige vergezichten over de ruige rotsen van het landschap. 

Het is helder weer en bovenop dit plateau zien we in de verte ook weer de monumentale rotsformaties van Monument Valley waar we gisteren waren.

In het National Park Natural Bridges bekijken we eerst een film over het ontstaan van deze natuurlijke bruggen, voornamelijk door water. Ook in dit gebied hebben Anasazi Indianen gewoond, zij leefden hier eerder dan de Anasazi van Mesa Verde, nl. van het jaar 01 AD tot ongeveer 1300. Daarna zijn zij vertrokken, en net als op alle andere plaatsen weet men heden tendage nog steeds niet de reden van hun plotselinge vertrek. Droogte, vijanden, uitgeputte gronden?

In 1883 was de mijnwerker Cass Hite op zoek naar goud; een Indiaanse leider had hem verteld dat er in dit gebied goud te vinden zou zijn. In plaats van goud vond hij deze wonderbaarlijke plek.

De Ancient People hebben de naam gegeven aan de 3 natuurlijke bruggen, nl. Sipapu, Kachina en Owachomo Bridge. 

    Bij de Sipapu Bridge

Ook al kregen de bruggen na de ontdekking verschillende benamingen, uiteindelijk werd bepaald dat de namen van de Hopi Indianen officieel zouden worden.

In 1908 is dit park door President Theodore Roosevelt tot Nationaal Monument verklaard.

Wij besluiten de Owachomo Bridge track te doen, dwz. dat we de kloof afdalen zodat we onderaan de natuurlijke brug komen te staan. Owachomo betekent: rotshoop, wat duidt op de rotsformatie aan de oostkant. 




Ook al is het weer een enorme klim terug naar boven (35 meter steil naar boven en dat op 6500 ft), het is absoluut de moeite waard! Hier besef je weer hoe groots de natuur is en hoe nietig de mens……..

 


Ons doel van vandaag is Bulssfrog, een klein plaatsje aan de overkant van Lake Powell. Daarvoor moeten wij in Halls Crossing de ferry nemen die ons in een half uur aan de andere kant zal brengen. 

Op internet hebben wij alvast de afvaarten bekeken en we moeten ons uiteindelijk haasten om de ferry van 17.00 uur te halen. We vermoeden dat het de laatste van vandaag zal zijn, vandaar.....

Onze verbazing is dan ook groot als we bij aankomst de ferry midden op het meer zien liggen en het ziet er niet naar uit dat hij nog iets gaat doen vandaag. Met onze verrekijkers kunnen we precies zien wat er aan boord gebeurt en we beginnen ons zorgen te maken als we de bemanning in een klein bootje zien stappen om naar de wal te komen.

Wat blijkt : ondanks dat er overal vermeld staat dat de ferry gedurende "daylight" gaat, vaart hij slechts 4x per dag en de laatste om 15.00 uur......

Er zit niets anders op dan ons kamp in Halls Crossing op te slaan. De man achter het loketje heeft er duidelijk geen zin meer in en snauwt ons toe dat een overnachting 60 dollar kost. Daarna gooit hij zijn kantoor dicht.

We zoeken een plekje uit en horen van onze buren dat zij slechts 50 dollar betaald hebben, dus we worden nog afgezet ook! 

Maar goed, we hebben weinig keus en vanaf onze kampeerplek hebben we prachtig uitzicht op Lake Powell, een groot stuwmeer in de Coloradorivier.

Morgen vroeg op om de eerste ferry te halen!

DAG 16 MONUMENT VALLEY, UTAH

Aantal gereden mijlen: 110, via State Highway 163
Camping: Cottonwood RV Park

Onze camping ligt ongeveer 40 mijl van Monument Valley, ons doel van vandaag.

De weg ernaar toe is alleen al de moeite waard. We rijden door een prachtig landschap: plateaus, canyons en vreemde rotsformaties wisselen elkaar af. Het meest opvallend is de rode kleur van de rotsen die te danken is aan het in de bodem aanwezige ijzeroxide. Het is een genot om naar te kijken. De vormen roepen veel associaties op; zo rijden we bijvoorbeeld door Mexican Hat, genoemd naar deze rots.

Monument Valley is niet zomaar een Nationaal Park, het is een Navajo Nation Tribal Park. 

Dat wil zeggen dat het behoort tot het grondgebied dat  beheerd wordt door de Navajo Indianen. Ze wonen al generaties lang in dit gebied, en zij houden de tradities van hun voorouders in ere. Voor deze Indianen vormt toerisme een belangrijke vorm van inkomsten, zij krijgen namelijk bv. de opbrengst van de entreebewijzen. Verder verkopen zij overal hun (zelfgemaakte) souvenirs zoals kettingen, wandkleden etc.

Ondanks deze inkomsten leven veel Indianen nog onder de armoedegrens.

 

Typisch Navajodorpje bij Monument Valley

  

  

De gehele middenstand wordt hier gerund door Navajo' s, zoals bv. de supermarkt en tankstations.
Tot onze grote verwondering is het uitgerekend hier, in the middle of nowhere, dat we bij een Indiaan propaangas kunnen tanken voor onze camper. Gisteren zijn we wel 5 benzinepompen af geweest om dat voor elkaar te krijgen maar niemand had de juiste aansluiting om ons van nieuw gas (om te koken + verwarming!) te voorzien.

Wie kent Monument Valley niet? Het is misschien wel het meest gefotografeerde en gefilmde gebied van Amerika (Once upon a time in the West, Forrest Gump). 

 

Op de terugweg maken we een kleine omweg naar Gooseneck State Park. De rivier San Juan meandert hier door een 300 meter diep kloofdal en dat geeft natuurlijk een spectaculair uitzicht. De rivier heeft 9 kilometer nodig om 3 meter hemelsbreed af te kunnen afleggen.

Tot slot brengen we nog een kort bezoekje aan Fort Bluff, in het kleine stadje waar wij op de camping verblijven.

Rond 1880 kwamen in deze streek Mormonen-Pioniers met hun wagons aan met als opdracht een agrarische gemeenschap te stichten langs de San Juan rivier. 

Dit was een buitengewoon moeilijke taak aangezien dit een van de meest ondoordringbare streek van Amerika was. De pioniers werden daarom ook wel de 'Hole in the Rock pioneers' genoemd.

 

Het fort is opnieuw opgebouwd zodat wij een mooie indruk krijgen van de vroegere nederzetting.

Dag 15 CORTEZ, CO - BLUFF, UTAH

Aantal gereden mijlen : 175, via Mesa Verde Park en State Highway 160 + 191

Camping : Cottonwood RV Park, Bluff

Hoogte: 4476 ft

We staan op tijd op om vroeg in het Nationale Park Mesa Verde (Spaans voor: groene tafel) te kunnen zijn. Ook dit park staat op de Werelderfgoedlijst vanwege zijn omvangrijke en goed bewaarde archeologische vondsten. 
Tussen 1180 en 1280 hebben de Anasazi Indianen rotswoningen gebouwd in een ruig gebied midden op een groot groen plateau zo'n 2300 meter boven de zeespiegel. Een aantal van deze pueblo's zijn te bezoeken.
We melden ons rond 10.30 bij het Visitor's center om een kaartje te kopen voor een rondleiding van Cliff Palace met gids (verplicht!). Per uur mogen er 50 mensen mee en wij kunnen een kaartje kopen voor de groep van 13.00 uur.
Ondertussen kunnen wij vast een andere pueblo bezoeken: het Spruce Tree House.
 
De afdaling is behoorlijk steil en wat je naar beneden loopt moet je ook weer terug naar boven. Aangezien de hoogte mij nog steeds af en toe parten speelt besluit ik dit dorp van boven af te bewonderen en gaat Bart alleen naar beneden.





     Bart in de Kiva, de (overdekte en ondergrondse) centrale ontmoetingsruimte

Om 13.00 uur gaan we met een Parkranger diep de canyon in, waar de verborgen rotswoningen liggen.

Ook dit gaat loodrecht naar beneden via zeer nauwe doorgangen, maar het uitzicht is prachtig. Eenmaal beneden krijgen we een uitstekende uitleg van de gids die ons met zijn verhalen meeneemt naar 8 eeuwen terug toen de Anasazi Indianen hier leefden. Voor alle duidelijkheid: de huizen zijn niet uit de rotsen gehouwen, maar opgebouwd met brokken steen en puin in bestaande rotsholen. Hun werktuigen bestonden slechts uit stenen beitels.

 

Ten slotte mogen we weer bijna 40 meter naar boven via steile trappetjes, wat voor veel hilariteit maar ook veel gehijg zorgt.

Bovenop de Mesa hebben we een prachtig uitzicht op de bergen in de verte. De regen van de vorige nacht heeft in de bergen voor een prachtig wit sneeuwkleedje gezorgd.

We vervolgen onze weg richting Utah. Dat doen we door de Highway 160 te nemen die via Four Corners leidt. Natuurlijk moeten we hier even op de foto met onze benen en armen in de 4 staten.

Ons doel voor morgen is Monument Valley, maar eerst lekker uitrusten op een camping in Bluff.

We genieten van het schitterende uitzicht op de roodgekleurde rotsen.

 

Omdat het al wat later is besluiten we echt "Amerikaans" te gaan eten in het steakhouse op loopafstand van de camping. 

     Zoals je ziet, passen wij ons geheel aan onze omgeving aan.

DAG 14 CORTEZ, Colorado

 Aantal gereden mijlen : 100

Vandaag blijven we in de omgeving van Cortez. We besluiten eerst een kijkje te nemen in Dolores, een plaatsje dicht bij. Geen bijzonder interessant plaatsje maar met een vriendelijke dame bij het lokale toeristenbureau die ons inlichtingen geeft over de nabije omgeving. Ze weet ook precies welke wegen goed bereikbaar zijn met onze camper, we mogen nl. alleen op (geasfalteerde) verharde wegen rijden. 

In het dorp is een aardig spoorwegmuseum, wat helaas gesloten is.

Dolores was in de 19e eeuw een belangrijke stop op de spoorlijn van Telluride naar Durango. Een hybride bus / spoorwagon diende als trein om passagiers en post te vervoeren.

We vervolgen onze weg en brengen een kort bezoek aan het Anasazi Heritage Center. Inmiddels regent het weer dus een goed moment om een interessante video over de Ancient People te bekijken.

We zitten midden in het Four Corner gebied van de USA: het punt waar de 4 staten Colorado, Utah, New Mexico en Arizona aan elkaar grenzen. Dit is ook het leefgebied gebied van de Ancient People waarover in het vorige blog ook al geschreven is.

We leren dat er niet gesproken mag worden over "de verlaten valleien". De streek is niet verlaten, de mensen zijn er nog steeds en leven volgens de tradities van hun voorouders. Directe afstammelingen van deze Ancient People zijn bv. de Hopi's.

"They didn't abandon this place.

It is still occupied.

The spirits are everywhere.

Not just spirits of our ancestors, but tree spirits and rock spirits.

If you believe that everything has spirit, you will think twice before harming anything".  

( Peter Pino, Zia Pueblo).

Inmiddels is de bui over getrokken en de lucht is weer helemaal schoon en glashelder. Ideale omstandigheden om naar het volgende Nationale Park te gaan : Canyonlands of the Ancient National Monuments. 

Het gebied  is zo'n 67.000 ha. groot en wordt ook wel de "high desert" genoemd, er groeien wat lage saliestruiken en grassoorten.

Er zijn meer dan 6000 archeologische vindplaatsen, 10.000 jaar geleden moet dit gebied al bewoond zijn geweest. Tussen 750 en 1300 vestigden zich hier de Pueblo Indianen.
Een bijzondere plek in dit park is Hovenweep National Monument; de naam Hovenweep komt uit de Indiaanse  Payutetaal en betekent "verlaten vallei".

In de 13e eeuw hebben deze Pueblo' s torens gebouwd die een groot vakmanschap verraden. Er zijn verschillende theorieën over waarom de torens gebouwd zijn. Verdediging, ceremoniën, opslagruimte?

Het is een prachtige wandeling langs de canyon waarop die torens gebouwd zijn. We voelen de warmte van de zon, we horen het geluid van de wind. Zo moet het toen ook geweest zijn......

      

DAG 13 DURANGO - CORTEZ, Colorado

Aantal mijlen: 110 mijl, via State Highway  160 

Camping : KOA Cortez

Hoogte: 6200 ft

Met een feestelijk ontbijt begonnen want het is Bart’s verjaardag. We hoeven vandaag niet veel te rijden want we gaan een bezoek brengen aan Aztec, een Wereld Erfgoedplek op zo’n 30 mijl vanaf Durango, het stadje waar we vannacht gekampeerd hebben.
Aztec ligt net over de grens van Colorado en New Mexico, en heeft ondanks de naam, niets te maken met de Azteken uit Mexico.

In de 11e eeuw vestigden zich hier lokale Indianenstammen. Men spreekt tegenwoordig echter niet meer over Indianen maar noemt de oorspronkelijke bewoners uit dit gebied: Ancestral Pueblo People (of Ancient People).

Toen kolonisten in de 2e helft van de 19e eeuw deze ruïnes vonden dachten ze per abuis dat dit overblijfselen waren van de grote Aztekenbeschaving uit Midden Amerika, vandaar de naam.

In 1923 zijn deze ruïnes gerestaureerd en uiteindelijk in 1987 op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst.

We dwalen er een tijdje rond, de plek is prachtig en we proberen ons een voorstelling te maken van hoe de Pueblo-Indianen hier leefden. 

  


In de grote Kiva (de centrale ontmoetingsruimte) krijgen we nog een interessante presentatie van een vrouwelijke parkranger waardoor we meer inzicht krijgen in deze bijzondere cultuur. 

  
Intussen is de lucht betrokken en in de verte horen we onweer. Dat zet niet door maar een half uur later wordt de lucht geel en een harde wind steekt op : we komen weer midden in een grote zandstorm terecht.

 

Dit maal duurt hij langer, het stof dringt overal doorheen en we zien niet veel meer. Iedereen rijdt rustig door de storm heen, het lijkt de lokale bevolking niets te deren.

Wij vinden het echter weer een bizarre ervaring en zijn dan ook blij als de mist van stof en zand verandert in een “gewone” regenbui. 

Op de camping aangekomen krijgen we een plek aangewezen naast een wel héél bijzondere camper.

DAG 12 SANDDUNES - DURANGO

Aantal mijlen: 180 mijl, via State Highway 150 +160 

Camping : United Campground, Durango

Hoogte: 6500 ft.

Het is maar een klein eindje rijden om van de camping naar het Nationale Park "Great Sanddunes" te komen. We willen een pas kopen die geldig is voor de meeste Amerikaanse nationale parken, maar vandaag hoeven we in ieder geval helemaal niets te betalen. Van 21 tot 28 april is het nl. Nationale Parkenweek en dan krijgt iedereen gratis toegang.

De Sanddunes zijn de hoogste zandduinen van de Verenigde Staten en pas in 2000 tot nationaal park verklaard. Ze zijn ontstaan doordat het zand van de rivieren uit de bergen in de vlakte wordt gelegd en door de (zuidwesten) wind weer wordt terug geblazen tegen dezelfde bergkam. Men noemt dat : "sandrecycling'.

 

In de rivieren mag gespeeld en gezwommen worden. In de Medano Creek staat nu nog wel wat water maar dat zal niet lang meer duren want er is afgelopen winter niet veel sneeuw gevallen. Het niveau is eigenlijk al te laag, wat betekent dat hij in de zomer geheel droog komt te liggen.

Wij kunnen in ieder geval even heerlijk pootje baden. Dat is erg verkoelend en verfrissend waar we blij om zijn, want we hebben allebei toch wel wat last van de grote hoogte (tussen 2500 m en 3000 m.). Bovendien is het er extreem droog, er heerst daar een woestijnklimaat. 

Veel water drinken is het enige wat helpt om de hoofdpijn en duizeligheid tegen te gaan.

 

We vervolgen onze tocht via de Highway 160 West, we rijden een heel eind langs de rivier de Rio Grande (ja, ja, net als die woeste boottocht van Walibi). Een prachtige snelstromende rivier waar in de zomer inderdaad veel op geraft wordt.

We moeten een pas over om aan de andere kant van de Rockies te komen, dat doen we via de Wolfcreek Pass die op 10.856 ft. ligt. (= 3310 meter!). Het skiseizoen is afgelopen weekend gesloten maar er liggen nog overal grote resten sneeuw. 

Deze pas vormt ook de Continental Divide, oftewel de scheidingslijn van de rivieren die ofwel naar de Grote Oceaan stromen of naar de Atlantische oceaan.

Het landschap is ook geheel veranderd, in plaats van de uitgestrekte droge hoogvlaktes rijden we nu door weelderig groene bergen. Smeltende sneeuw stroomt als watervallen naar beneden. De temperatuur is trouwens nog steeds goed, we hebben geen warme truien nodig.

Wat een fantastische reisdag is dit geweest. Onderweg zijn we veel borden tegengekomen die waarschuwen voor overstekend wild maar zien slechts 1 aangereden hert..

Als Bart op de camping in Durango aan het koken is zijn we dan ook erg blij met deze nieuwsgierige toeschouwers.

DAG 11 MOSCA, COLORADO

 

Dag 11    Cañon City - Mosca, Colorado

Camping: Great Sand Dunes Oasis RV Park
Aantal mijlen : 140 via State Highway 50, 285 en 17.

Hoogte:  8500 ft

We ontbijten met een strakblauwe lucht, het uitzicht op de witte toppen is werkelijk adembenemend.
Allereerst gaan we naar de Royal Gorge. Over de rivier Arkansas is op 351 meter een brug gebouwd en die willen wij graag bekijken.

Aan de weg vinden we het treintje wat ons over de bergkam naar een mooi uitzichtpunt brengt. Het is natuurlijk erg toeristisch maar het ritje is boven verwachting leuk: allereerst is het uitzicht magnifiek en we rijden dwars door typisch landschap heen. Cactussen, dennen en natuurlijk rotsen met glinsteringen: mica.

Uiteindelijk stoppen we bij het uitkijkpunt, op een platform kunnen we het diepe kloofdal van de Arkansas bewonderen en natuurlijk de grote hangbrug. De Amerikaanse vlag staat er fier te wapperen. We hebben inmiddels contact met een Engelse dame en Australische man en we besluiten dat we toch ook wel een klein beetje trots zijn, ook al zijn we zelf geen Amerikanen. 

Hierna vervolgen we onze weg via de State Highway 50. Deze loopt langs de rivier en overal zijn uitkijkpunten en picknickplaatsen neergelegd zodat iedereen van deze prachtige plekken kan genieten.

Wij moeten natuurlijk even met de voetjes in het water, om ons heen staan vissers die forellen proberen te vangen.

 

Ons doel vandaag is de camping bij het Nationaal Park Great Sand Dunes. Bij Salida slaan we links af en nemen de State Highway 17, die volgens de boekjes een van de meest rechte wegen van de States moet zijn.

Nou, inderdaad: alsof we in een film beland zijn. De weg ligt kaarsrecht, we kunnen mijlen vooruit kijken en links en rechts van ons alleen maar prairie met op de achtergrond de hoge Rockies. We verwachten elk moment een kudde bisons; we zien wel een cowboy met 3 paarden maar de kudde ontbreekt.

En dan krijgen we ook te maken met een van de elementen die dit gebied zo speciaal maken. Voor ons hangen regenwolken maar veranderen op een gegeven moment in vreemde, zwarte rookwolken. Net alsof er  een grote brand is.

Intussen is er ook een loeiharde wind opgestoken en die veroorzaakt die zwarte wolken: het is zand wat meegezogen wordt. Een zandstorm dus! 

De zon is verdwenen en door die onheilspellende zwarte wolken krijgen we een unheimisch gevoel. Bovendien hebben we bijna geen zicht meer, maar als we dichter bij het Nationaal Park komen klaart het gelukkig wat op en gaat de wind weer liggen.
Midden in de San Luis Vallei moet de camping liggen: het is een eindeloze vlakte waarbij we het gevoel krijgen op de maan te zijn beland. Nog nooit hebben we op zo'n eenzame en verlaten plek gekampeerd....

Gelukkig maakt het waanzinnig mooie uitzicht alles goed: de Sanddunes liggen aan onze voeten.

 

We zien ze elk moment van kleur veranderen en genieten wanneer de zon ondergaat.

DAG 10 LARKSPUR - CAÑON CITY

Aantal mijlen : 150, Interstate 25, Highway 115
Camping : KOA Royal Gorge
Hoogte: 5450 ft (ca.1700 meter)














Vandaag via Colorado Springs naar het park The Garden of the Gods gereden. Eerst een bezoek gebracht aan het Visitors Center, waar we een uiterst interessante lezing krijgen over de Indianen van Noord-Amerika en die van Colorado in het bijzonder. Verder krijgen we een film te zien over het ontstaan van de G.o.t.Gods. In 1859 is dit park ontdekt en men verzon deze naam omdat het een prachtige plek zou zijn voor de goden om bijeen te komen......


In 2006 is hier zelfs een dinosaurus gevonden die vernoemd is naar dit park:Theiophytalia kerri (Grieks).














In het park ligt een prachtige weg die speciaal is aangelegd voor de tourist. Overal zijn uitkijkpunten met genoeg ruimte voor (grote)Amerikaanse auto's en RV's (hier noemt een camper een RV, afkorting van Recreational Vehicle).


Alhoewel we goed hebben opgelet tijdens de uitleg lukt het ons toch om precies de verkeerde weg in te slaan: er zit een scherpe bocht tussen 2 rotsen in en daar kan onze RV niet door heen zonder iets te raken.


Terug dan maar, ik ga midden op de weg staan om al het verkeer tegen te houden en zo kan Bart voorzichtig achteruit manoeuvreren om weer op de goede weg te komen.


Wat een genot om hier te rijden:de vreemde rotsformaties en de imposante Rockies op de achtergrond. Overigens heeft Colorado 54 bergtoppen die 14.000 ft of hoger zijn, dwz. 4270 meter. De toppen zijn dan ook nog vol besneeuwd, alhoewel de temperatuur hier beneden (op 1700 meter) vandaag al is opgelopen tot bijna 30 graden, heerlijk!


We kiezen een camping dichtbij de Royal Gorge waar we morgen naar toe gaan. Vanaf onze plek kan je de brug al zien liggen; het is overigens de allermooiste plek waar we ooit gestaan hebben.

Dag 8+9 BRUSH en FORT MORGAN

Dag 8      Brush en Fort Morgan, Co
Hoogte: 1285 meter (4229 ft)

Zaterdag worden we wakker door de geur van gebakken spek en koffie: het Amerikaanse ontbijt wordt voor ons klaar gemaakt. We zijn gisteren laat naar bed gegaan, er moesten vele foto's bekeken worden en jeugdherinneringen opgehaald.

's Middags verkennen we Brush en omgeving. We weten nu waarom mensen op deze eenzame hoogvlaktes gaan wonen: werk! Het is hier heel normaal dat je door je baas wordt overgeplaatst en dan ga je gewoon met je hele gezin mee.

In Brush gaat het voornamelijk om suiker (van suikerbieten). De lokale mascotte is dan ook een Beetdigger, oftewel een bietengraver, wat aangeeft dat het oogsten van de suikerbiet een belangrijke aangelegenheid is.

Het stadje is genoemd naar Jared L.Brush, een gouddelver die in 1859 daar neerstreek.

Verder zijn er enorme veeslachterijen, maisvelden en energiecentrales. De lange treinen met kolen die we al dagen lang gezien hebben, rijden naar zo'n centrale toe; een trein van 1,2 km lang bevoorraadt een centrale voor zo'n 2 dagen. 

 

 

Het stadje Fort Morgan, waar tante Ada woont, ligt aan de rivier de South Platte die deze tijd van het jaar eigenlijk nog vol water zou moeten zijn. Het is hier echter al lange tijd droog en iedereen maakt zich dan ook grote zorgen. 

 

In de lokale bibliotheek is een leuke tentoonstelling over de beroemde jazztrombonist Glenn Miller, hij heeft hier ooit gewoond en zijn middelbare school doorlopen. Helaas blijkt de bibliotheek dicht te zijn. Dan maar op het terras een heerlijke cocktail: Happy Hour!

Na een heerlijke Mexicaanse maaltijd die 's ochtends al voor het grootste deel door Barbara voorbereid is, krijgen we nog een miniconcert van Nicolas.

Dag 9   Brush- Larkspur, Co.

Aantal mijlen : 150, Interstate 76 + 25

Camping: YogiBear Park Jellystone, Larkspur

Hoogte: 2100 meter (6724 ft)
 

Vanochtend om 09.00 uur de deur uit gegaan om eerst een echt Amerikaans ontbijt te nuttigen in de lokale eetgelegenheid waar alle foto's van sportevenementen van de jeugd van Brush hangen.

Het is ongeveer een uur rijden naar het opvangcentrum voor wilde dieren die gevangen gezeten hebben in kleine kooien, mishandeld zijn etc. Ze zijn o.a. afkomstig uit circussen (zie: http://www.wildanimalsanctuary.org).

We gaan er een kijkje nemen omdat Nicolas een maand geleden voor zijn verjaardag een tijger heeft mogen adopteren. Hij is er sindsdien niet meer geweest dus de hoogste tijd!

Als bezoeker loop je via een loopbrug van ca. 7 meter hoog boven de dierenverblijven: zo kunnen de dieren ongestoord hun gang gaan en hebben de bezoekers een prachtig uitzicht over de uitgestrekte velden waar de beesten heerlijk kunnen rennen/slapen/spelen.

Hier nemen wij ook afscheid van onze familie; na beloofd te hebben om gauw een tegenbezoek in Nederland te brengen keren zij terug naar huis en wij trekken verder naar het zuiden.

Ons doel van vandaag is eigenlijk Colorado Springs maar we zien een aantal mijlen eerder een leuke camping en besluiten daar te overnachten. Vanaf hier is het eerste natuurpark (The Garden of the Gods, is het geen prachtige naam) morgen goed te bereiken.

We krijgen bij het inchecken een boekje mee met daarin goede adviezen voor het geval we een beer ontmoeten: Yes, we zijn in Berenland!